استفاده ازرک های آزمایشگاهی به قرن شانزدهم بازمی‌گردد، زمانی که برای نگه‌داشتن و نگهداری ویال‌ها، فلاسک‌ها و بشر در حین آزمایش روی آن‌ها استفاده می‌شد. در روزهای اولیه بیشتر در داروخانه ها، کیمیاگران و آزمایشگاه های پزشکی استفاده می شد. این قبل از توسعه آزمایشگاه های مدرن و روش های علمی ما بود.

در طول قرن ها، رک های آزمایشگاهی برای پاسخگویی به نیازهای متغیر آزمایشگاه ها تکامل یافته اند. در طول قرن 18 و 19، زمانی که آزمایش‌های آزمایشگاهی چند نفره در مقیاس بزرگ شروع به محبوب شدن کردند، طراحی رک های آزمایشگاهی برای برآورده کردن الزامات مرتبط با آزمایش‌های مقیاس بزرگ‌تر بهبود یافت.

رک های آزمایشگاهی در آزمایشگاه های متعلق به رشته های مختلف علمی مانند شیمی، زیست شناسی و پزشکی رایج شد. برای اولین بار می توان از رک ها برای ذخیره حجم بیشتری از ظروف شیشه ای و مواد شیمیایی و سازماندهی آنها به شیوه ای کارآمدتر استفاده کرد که منجر به سازماندهی بهتر در آزمایشگاه ها شد.

در اوایل قرن نوزدهم، ظروف شیشه‌ای به طور گسترده‌تری در دسترس و از نظر فناوری پیشرفته‌تر شده بودند، و در نتیجه رک های آزمایشگاهی تخصصی توسعه یافتند. بسیاری از این قفسه‌ها از فلز ساخته می‌شدند که گاهی با آهن، فولاد و آلومینیوم آلیاژ می‌شدند تا ضد زنگ یا بادوام شوند. برخی از انواع محبوب‌تررک های آزمایشگاهی عبارتند از:رک های چوبی آزمایشگاهی متحرک،رک های فلزی آزمایشگاهی ورک های تخته میخ.

در آغاز قرن بیستم، آزمایشگاه مدرن ما به یکی از مهمترین ابزارهای مورد استفاده در تحقیقات علمی تبدیل شده بود. رک های آزمایشگاهی باید با نیازهای آزمایشگاه مدرن سازگار می شدند. در دهه 1920، رک های آزمایشگاهی برای پاسخگویی به نیازهای تحقیقات علمی خاص مانند شیمی، زیست شناسی و فیزیک بسیار تخصصی تر شدند.

در دهه 1940، شرکت هایی مانند Fisher Scientific، Perkin-Elmer و Corning Glass رک های آزمایشگاهی را به طور خاص برای آزمایش های شکافت هسته ای پروژه منهتن توسعه دادند. این قفسه‌ها دارای طرح‌های قاب فولادی قابل تنظیم بودند که امکان سطوح و لایه‌های متعدد ظروف و مواد شیشه‌ای را فراهم می‌کرد. آنها همچنین شامل رک های شکاف دار مخصوصی بودند که امکان ذخیره سازی موادی را که در معرض تشعشع قرار گرفته بودند را فراهم می کرد.

از دهه 1940 به بعد، رک های آزمایشگاهی به طور فزاینده ای تخصصی شده و با نیازهای آزمایشگاه های مدرن سازگار شده اند. در دهه‌های 1950 و 1960، با توسعه فناوری‌های جدید، استفاده از پلاستیک و پلی‌پروپیلن دررک های آزمایشگاهی رایج‌تر شد. این امکان تولید طرح‌هایرک های آزمایشگاهی را فراهم کرد که سبک‌تر، مقرون‌به‌صرفه‌تر و همه‌کاره‌تر بودند.

امروزه رک های آزمایشگاهی در اندازه ها و سبک های مختلف تولید می شوند. بسیاری از آنها قابل تنظیم هستند تا اندازه ها و شکل های مختلف رک ها، لوله ها و بطری ها را در خود جای دهند. آنها همچنین می توانند با انواع لوازم جانبی مانند رک های شکاف دار، سطل ها، کشوها، رک هایی برای فنجان های آویزان، و حتی چراغ های LED برای دید بهتر ارائه شوند.

تکامل رک های آزمایشگاهی در بهبود کارایی و سازماندهی آزمایشگاه ها در همه جا بسیار مهم بوده است. همانطور که ما به پیشرفت در دانش علمی خود ادامه می دهیم، رک های آزمایشگاهی به طور فزاینده ای تخصصی تر می شوند و برای پاسخگویی به نیازهای آزمایش ها و تحقیقات خاص طراحی می شوند.
 
در نتیجه، جای تعجب نیست که رک های آزمایشگاهی بخشی جدایی ناپذیر از آزمایشگاه مدرن باقی می مانند. آنها کمک می کنند تا آزمایش ها و تحقیقات سازمان یافته، کارآمد و ایمن شوند. آنها گواهی بر تکامل علم هستند و اینکه چگونه حتی ساده ترین دستگاه ها می توانند چنین تأثیر عمیقی در دنیای علم داشته باشند.