معرف ها مواد یا مخلوطی از مواد هستند که برای ایجاد یا آزمایش واکنش های شیمیایی استفاده می شوند. آنها بخش مهمی از فرآیندهای شیمیایی هستند که برای کاتالیز، تغییر، اصلاح یا اندازه‌گیری نتایج واکنش‌های شیمیایی استفاده می‌شوند. معرف ها ممکن است به شکل جامد، مایع یا گاز اضافه شوند و واکنش دهنده های اضافه شده به معرف اغلب شامل سایر مواد شیمیایی، عناصر یا ترکیبات هستند.

معرف‌ها بخش اصلی تحقیقات و آزمایش‌های شیمیایی هستند که برای اندازه‌گیری آنچه در یک واکنش شیمیایی اتفاق می‌افتد و موفقیت آمیز بودن واکنش استفاده می‌شوند. آنها برای آزمایشگاه ها و فرآیندهای شیمیایی ضروری هستند، زیرا می توانند سرعت یک واکنش را افزایش دهند، محصولات یک واکنش را تغییر دهند و تعیین کنند که آیا یک واکنش اصلا رخ می دهد یا خیر. معرف‌ها ممکن است آلی، معدنی یا آلی فلزی باشند و رایج‌ترین نمونه‌های معرف‌های آلی شامل متانول و اتانول است.

علاوه بر آزمایش‌ها و تحقیقات آزمایشگاهی، معرف‌ها برای تجزیه و تحلیل و سنتز نیز مفید هستند. تجزیه و تحلیل با استفاده از معرف ها شامل استفاده از آنها برای اندازه گیری مقدار ماده، اجزا یا واکنش دهنده ها در یک نمونه است، و انواع مختلفی از معرف ها برای انجام این کار وجود دارد، مانند pH متر، معرف های رنگ سنجی، و معرف های کلرید. سنتز با استفاده از معرف ها فرآیندی است برای ایجاد یک ترکیب آلی هدفمند، که می تواند از واکنش دهنده های آلی و معدنی، از طریق واکنش های شیمیایی باشد.

معرف ها اغلب از ترکیبات طبیعی مانند آنزیم ها و پروتئین ها ساخته یا مشتق می شوند یا می توانند به صورت مصنوعی در آزمایشگاه تولید شوند. معرف های مورد استفاده در واکنش های شیمیایی باید از درجه خلوص بالایی برخوردار باشند، زیرا ناخالصی ها می توانند منجر به نتایج غیر قابل اعتماد شوند. ناخالصی ها ممکن است از فرآیند تولید یا حتی در اثر آلودگی در حین ذخیره سازی یا استفاده از معرف ها به وجود بیایند.

حمل و نگهداری مناسب معرف ها بسیار مهم است، زیرا بر کیفیت و در نتیجه قابلیت اطمینان واکنش تأثیر می گذارد. معرف ها باید جدا از یکدیگر و همچنین از مواد دیگر نگهداری شوند و برای جلوگیری از هرگونه سردرگمی باید به وضوح برچسب گذاری شوند. همه معرف ها باید در ظروف محکم بسته شده و در دمای مشخص شده نگهداری شوند.

معرفهای آلی و معدنی خواص متفاوتی دارند و از نظر واکنش پذیری، حلالیت و پایداری متفاوت هستند. معرف های آلی مانند متانول و اتانول فرار هستند و نسبت به معرف های معدنی واکنش پذیری کمتری دارند. یک معرف غیر آلی، مانند هیدروکسید سدیم، عموماً واکنش پذیرتر از یک معرف آلی است و معمولاً از نمک آن (شکل هیدروکسید) تامین می شود.

استفاده از معرف ها در واکنش های شیمیایی برای بسیاری از فرآیندها و فعالیت های انجام شده در علم و صنعت ضروری است. انتخاب اشتباه معرف می تواند منجر به بازده ضعیف، واکنش های ناقص یا محصولات جانبی ناخواسته شود. بنابراین مهم است که یک معرف مناسب برای واکنش مورد نظر با در نظر گرفتن خواص و عملکرد آن انتخاب شود.
معرف ها موادی هستند که به عنوان یک واکنش دهنده در واکنش های شیمیایی استفاده می شوند. آنها می توانند برای شروع، تسهیل و کاتالیز واکنش ها و همچنین برای انواع دیگر کاربردها استفاده شوند. معرف ها بر اساس نوع واکنشی که شروع می کنند دسته بندی می شوند و به دو دسته اصلی کاتالیزورها و آغازگرها تقسیم می شوند.

کاتالیزورها موادی هستند که سرعت یک واکنش را بدون مصرف در فرآیند تسریع می کنند. آنها معمولاً برای ارتقای سرعت یک واکنش، افزایش بازده یک واکنش یا ترویج یک محصول مورد نظر استفاده می شوند. نمونه هایی از کاتالیزورها عبارتند از آنزیم ها، فلزات و آلی فلزات، اسیدها و بازها و ترکیبات آلی.

آغازگرها موادی هستند که یک واکنش جدید یا موجود را ایجاد یا القا می کنند. از آنها می توان برای ایجاد واکنش یا افزایش سرعت واکنش استفاده کرد. آغازگرها را می توان به دو زیر گروه تقسیم کرد: آغازگر واکنش های شیمیایی و آغازگر واکنش های فیزیکی. نمونه هایی از آغازگرهای واکنش شیمیایی عبارتند از رادیکال های آزاد و گونه های هسته دوست. نمونه هایی از آغازگر واکنش های فیزیکی شامل گرما، نور و الکتریسیته است.

واژه‌های معرف، واکنش‌دهنده و ماده اولیه را می‌توان در بسیاری از زمینه‌ها به جای یکدیگر استفاده کرد. معرف اصطلاح کلی برای هر ماده ای است که به یک سیستم واکنش اضافه می شود. واکنش دهنده اصطلاحی است که برای موادی استفاده می شود که با هم واکنش نشان می دهند. و ماده اولیه به موادی اطلاق می شود که برای شروع واکنش استفاده می شوند.

معرف ها در زمینه های مختلفی استفاده می شوند که رایج ترین آنها در آزمایشگاه های شیمی است. در اینجا از آنها برای انجام واکنش های خاص و اغلب پیچیده، مانند سنتز مولکول ها و محصولات جدید استفاده می شود. از آنها می توان برای مطالعه ساختار و دینامیک سیستم های شیمیایی ساده و پیچیده استفاده کرد و همچنین در بسیاری از فرآیندهای ساخت استفاده می شود.

از معرف ها می توان در صنایع دیگر مانند صنایع غذایی و بیوتکنولوژی نیز استفاده کرد. در اینجا از آنها برای افزایش یا کاهش سرعت واکنش ها، ترویج یا مهار فرآیندهای خاص و آزمایش مولکول ها و محصولات خاص استفاده می شود.

معرف ها در اشکال مختلف به صورت تجاری در دسترس هستند. آنها ممکن است به شکل مواد کریستالی یا مایع یا به صورت پودر، دانه بندی یا محلول باشند. کیفیت و خلوص این مواد می تواند متفاوت باشد و هنگام انتخاب معرف ها باید دقت کرد تا از مناسب بودن آنها برای استفاده مورد نظر اطمینان حاصل شود.

معرف ها می توانند مواد خطرناکی باشند و باید با احتیاط نگهداری و نگهداری شوند. برای استفاده ایمن و مدیریت آنها به درک اولیه از شیمی درگیر با معرف ها نیاز است. علاوه بر این، هر گونه تجهیزات حفاظت فردی ضروری (PPE) مانند عینک ایمنی، دستکش و لباس ایمنی نیز باید استفاده شود.

در نهایت، مهم است که اطمینان حاصل شود که روش استفاده از معرف ها درک شده است و تمام دستورالعمل های ایمنی رعایت می شود. با درک صحیح و اقدامات احتیاطی، می توان از معرف ها به طور ایمن و موثر برای دستیابی به نتایج دلخواه استفاده کرد.